Noc Kupały

Noc Kupały znana również jako kupalnocka, sobótka czy wigilia świętojańska,  obchodzona w okolicach 21–24 czerwca, symbolizowała zwycięstwo światła nad ciemnością i pełnię życia. Pochodzenie nazwy Noc Kupała nie jest jednoznaczna. Jedna teoria wywodzi ją od prasłowiańskiego czasownika kąpać, czyli „oczyszczać się w wodzie”, co łączy święto z rytuałami wodnymi. Inna – od bóstwa Kupały, patrona miłości, płodności i lata. W kulturze chrześcijańskiej nazwa została później zastąpiona przez wigilię św. Jana.

Pradawne tradycje Nocy Kupały sięgają czasów, gdy człowiek żył w rytmie natury, a cykle Słońca i Księżyca wyznaczały ich bieg. Przesilenie letnie niemal w każdej kulturze świata było świętowane. Celtowie obchodzili Alban Hefin, święto światła i ognia, z rytuałami ku czci bogini Matki i boga Słońca. Germanie czcili Litha, z ogniami na wzgórzach i tańcami wokół ognia. Nordycy łączyli przesilenie z kultem Freji i Freyra, bóstw płodności i miłości. Ludy bałkańskie miały swoje wersje sobótek, często z elementami wróżb i kąpieli rytualnych. Wspólnym mianownikiem tych świąt była celebracja obfitości natury, wdzięczność za plony i radość z życia. To był czas, gdy ziemia była dojrzałości, gotowa do wydania owoców.

Noc Kupały to święto alchemii żywiołów. Ogień – męski, aktywny, solarny – symbolizuje siłę, oczyszczenie, pasję i transformację. Woda – żeńska, lunarna, receptywna – to intuicja, płodność, emocje i życie. Ich połączenie w rytuałach tej nocy to mistyczne zjednoczenie pierwiastków, które odzwierciedla unię ciała i ducha, mężczyzny i kobiety, światła i cienia. Symbolicznie to punkt przejścia – brama między światami, czas inicjacji i transformacji.

Podczas Nocy Kupały rozpalano ogniska na wzgórzach i polanach, wokół których tańczono w kręgach, śpiewano pieśni i skakano przez płomienie – nie dla zabawy, lecz dla oczyszczenia, odwagi i symbolicznego przejścia przez próg nowego cyklu. Dziewczęta plotły wianki z polnych kwiatów i ziół – bylicy, ruty, dziurawca – wplatały w nie łuczywo lub świeczkę i puszczały na wodę, powierzając nurtowi swoje intencje, marzenia i pytania o przyszłość; chłopcy próbowali je wyłowić, a jeśli się udało – wróżyło to miłość i związek. Wierzono, że tej nocy zakwita kwiat paproci – mistyczny symbol ukrytej wiedzy, szczęścia i duchowego przebudzenia – i tylko najodważniejsi wyruszali do lasu, by go odnaleźć, przechodząc próbę samotności, intuicji i odwagi. Kąpiele w rzekach i jeziorach miały moc oczyszczającą, ale tylko wtedy, gdy woda była oświetlona blaskiem ognia – w przeciwnym razie groziło spotkanie z rusałkami, topielcami i innymi duchami wód. Zbierano zioła o świcie – w milczeniu, z intencją – bo wierzono, że mają wtedy największą moc leczniczą i ochronną. Palono je w ogniskach, suszono, noszono w woreczkach lub używano w rytuałach miłosnych i ochronnych. Wróżby z ognia, wody, ziół i snów były integralną częścią tej nocy – odczytywano znaki z płomieni, z kształtu dymu, z kierunku płynięcia wianka, z tego, co wypłynęło lub zatonęło. To była noc inicjacji, rytuałem życia, który łączył ludzi z naturą, z sobą nawzajem i z tym, co niewidzialne, ale głęboko odczuwalne.

Ciekawostką są obchody La Noche de San Juan w Hiszpanii, które przypadają na noc z 23 na 24 czerwca, czyli wigilię św. Jana Chrzciciela. To czas, gdy Hiszpanie – szczególnie na wybrzeżu – witają początek lata z ogniem, wodą, muzyką i radością. Na plażach rozpalane są wielkie ogniska. Ludzie tańczą wokół nich, śpiewają. O północy wiele osób biegnie do morza, by zanurzyć się w wodzie – to rytuał oczyszczenia i przyciągnięcia pomyślności. W niektórych regionach skacze się przez fale tyłem, a potem myje twarz wodą morską – by zachować urodę i zdrowie. W niebo puszcza są lampiony z życzeniami, intencjami czy marzeniami. 

Przygotowałam dla Ciebie rytuał na wyjątkową noc przesilenia letniego – moment, w którym żywioły ognia i wody splatają się w energetycznym tańcu transformacji. Zacznij od oczyszczenia ciała: weź kąpiel z solą, wykonaj solny peeling, umyj włosy. Następnie sięgnij po szerokie naczynie z wodą i umieść w nim świecę – może to być świeca pływająca lub na stabilnej podstawce. Wybierz kolor zgodny z Twoją intencją – lub postaw na klasyczną biel, której samodzielnie nadasz moc poprzez zamiar. Usiądź spokojnie. Zamknij oczy. Oddychaj głęboko. Pozwól swojemu ciału i umysłowi się zharmonizować. Przywołaj intencję – niech rozgości się w Tobie, niech zagości w każdej komórce. Poczuj, jak z nią współbrzmisz. Gdy będziesz gotowa / gotowy – otwórz oczy, wypowiedz intencję na głos i zapal świecę. Pozwól świecy wypalić się do końca. Kiedy płomień zgaśnie, wylej wodę z naczynia na ziemię. Poczuj, że z tym gestem Twoja intencja zaczyna kiełkować w rzeczywistości.

Poniżej znajdziesz jaki kolor odpowiada, którym intencją. 

Biała – czystość, ochrona, harmonia, duchowość; uniwersalna, zastępuje każdy inny kolor

Czerwona – pasja, siła, miłość fizyczna, odwaga, energia życiowa

Różowa – miłość romantyczna, przyjaźń, empatia, uzdrowienie relacji, miłość własna

Pomarańczowa – kreatywność, sukces, motywacja, przyciąganie okazji

Żółta – intelekt, komunikacja, nauka, pewność siebie, radość

Zielona – zdrowie, dobrobyt, wzrost, stabilność, płodność

Niebieska – spokój, intuicja, prawda, uzdrawianie emocjonalne, komunikacja duchowa

Fioletowa – transformacja, rozwój duchowy, kontakt z wyższymi energiami

Brązowa – uziemienie, stabilizacja, kontakt z naturą, koncentracja

Czarna – ochrona, odcięcie toksycznych więzi, zakończenia, neutralizacja negatywnej energii

Złota – sukces, bogactwo, prestiż, energia słoneczna, manifestacja

Srebrna - intuicja, kobieca energia, połączenie z Księżycem, sny prorocze

~ Ewelina

ZAPISZ SIĘ DO NEWSLETTERA!

Uzyskaj dostęp do wyjątkowych ofert,  medytacji, artykułów.

Wszystkie prawa zastrzeżone © 2024